Παραδοσιακή στολή Βορειοδυτικής Μακεδονίας από τη Μελίτη Φλωρίνης. Η στολή αυτή είναι αυθεντική από το 1946 και ανήκε στην Ταρτόρα Σουλτάνα. Σήμερα βρίσκεται στο νέο χώρο του Συλλόγου Βορειοελλαδιτών Σύρου Μυτιλήνης 17.
Σάββατο 21 Αυγούστου 2010
Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010
Είναι το Θέατρο αναγκαίο στη μάθηση των παιδιών;
O Σύλλογος μας έχει ξεκινήσει το θεατρικό εργαστήρι για παιδιά στις 6-8-2010.
Δείτε παρακάτω κάποιες πληροφορίες που αφορούν το θεατρικό παιχνίδι και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Είναι το Θέατρο αναγκαίο στην μάθηση των παιδιών…..
Κάθε γεγονός ης ζωής μας, κάθε συναίσθημα, κάθε φαντασία, μπορούμε να το κάνουμε θέατρο. Από την στιγμή λοιπόν που κάποιος με ευχαρίστηση εκφράζεται είτε με την κίνηση είτε με το λόγο, είτε και με τα δυο, η δραστηριότητα αυτή είναι παιχνίδι θεατρικό.
Συχνά στις μέρες μας γίνεται λόγος για το θέατρο στα σχολεία, το θεατρικό παιχνίδι, την θεατρική αγωγή. Μοιάζει σαν να λέμε κυκλοφοριακή αγωγή. Εύλογα θα ρωτούσε κάποιος, δηλαδή τα παιδιά διδάσκονται πως να συναναστρέφονται;Αν το θέατρο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, τότε όταν το μεταφέρουμε σε ένα παιδί σαν γνώση μέσα από το παιχνίδι, τότε του προσφέρουμε τον κόσμο ολόκληρο.Στο θεατρικό παιχνίδι δεν υπάρχει προκαθορισμένο θεατρικό έργο, όπως στο θέατρο. Στο θεατρικό παιχνίδι δίνουμε στα παιδιά ευκαιρίες να εκφραστούν δημιουργικά, να πουν τις ιδέες τους, να εφεύρουν μια ιστορία, να δημιουργήσουν ένα παραμύθι. Να συζητήσουν, ν’ αποφασίσουν, να δώσουν διάφορες λύσεις στην ιστορία τους η οποία έχει την ευελιξία να διαμορφώνεται συνεχώς. Δεν υπάρχουν περιορισμοί και αυτή είναι η σημαντική διαφορά που το διακρίνει σε σύγκριση με το θέατρο. Είναι θα λέγαμε ένα παιχνίδι ύπαρξης και ελεύθερης έκφρασης, γιατί τα παιδιά υποδύονται τους εαυτούς τους, ενώ στο θέατρο οι ηθοποιοί υποδύονται έναν ξένο προς αυτούς ρόλο. Για τα παιδιά το θεατρικό παιχνίδι είναι η ψυχαγωγία τους, για τους ηθοποιούς όμως το θέατρο είναι μια επαγγελματική πράξη. Σκοπός του θεατρικού παιχνιδιού είναι να βοηθήσει τα παιδιά να οργανώσουν δημιουργικά και να εξωτερικεύσουν με πληρότητα τις προσωπικές τους εμπειρίες, ιδέες και συναισθήματα σε ποικίλες εκφραστικές μορφές και να αναπτύξουν προοδευτικά την απαραίτητη ευαισθησία απέναντι στα καλλιτεχνικά δημιουργήματα όπως και σε κάθε εκδήλωση του ωραίου στη φύση και τη ζωή. Είναι η ανάγκη να δωθεί στο παιδί και τον έφηβο η δυνατότητα να πειραματιστεί, να απελευθερώσει το σώμα του, να χαρεί, να παίξει και παράλληλα να αποκομίσει γνώσεις και εμπειρίες. Να εκφράσουν ελεύθερα και αβίαστα τον ψυχικό τους κόσμο και την προσωπική τους γνώμη.Στο θεατρικό παιχνίδι τα παιδιά εκφράζονται με το σώμα, αυτοσχεδιάζουν ελεύθερα, εκμεταλλεύονται το τυχαίο, συνδέουν αυτή τη δραστηριότητά τους με τις εικαστικές τέχνες, με τη μουσική, με τη ρυθμική και το χορό, εκφράζουν ελεύθερα τα καθημερινά προσωπικά τους βιώματα ή επινοούν φανταστικά θέματα. Είναι θα λέγαμε μια σύνθεση των επιμέρους καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων.Το θεατρικό παιχνίδι λειτουργεί σαν μια μικρή κοινωνική ομάδα, μια δημοκρατικά οργανωμένη ομάδα με κανόνες, οι οποίοι όταν τηρούνται απ’ όλους τους παίκτες της, δημιουργεί ένα κλίμα αλληλεγγύης, φιλίας, συντροφικότητας και κοινωνικότητας.Το θεατρικό παιχνίδι προσφέρει στο παιδί την ευκαιρία να εξερευνήσει, να πειραματιστεί, να εκφραστεί αυθόρμητα, ώστε να οδηγηθεί ομαλά στο στόχο του θεατρικού παιχνιδιού που δεν είναι άλλο από την απόκτηση μιας ολόπλευρα αναπτυγμένης προσωπικότητας, με ανεξάρτητη σκέψη και με δημιουργική φαντασία, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου (ομάδα).Με το θεατρικό παιχνίδι το παιδί μπορεί να αποδεσμεύσει τις δημιουργικές του ικανότητες, να απελευθερώσει τη φαντασία του, έτσι οδηγείται στη αβίαστη επικοινωνία και στην καλλιέργεια των ανθρωπίνων σχέσεων. Ιδιαίτερα στο νηπιαγωγείο, όπου τα παιδιά, εξαιτίας του περιορισμένου λεξιλογίου, δεν μπορούν να εκφράσουν με το λόγο τις ψυχικές τους, ευχάριστες ή δυσάρεστες, καταστάσεις. Δίνει στο παιδί δυνατότητες να ικανοποιήσει βιολογικές ανάγκες για κίνηση και δράση. Παίζοντας μέσα στην ομάδα βιώνει με τον καλύτερο τρόπο την παιδική του ηλικία. Αλλά παράλληλα υπακούει με προθυμία στους κανόνες του παιχνιδιού και της ομάδας. Μέσα από το παιχνίδι συνειδητοποιεί την έννοια της δικαιοσύνης, της ισότητας, της συνεργασίας, ανακαλύπτει για πρώτη φορά την έννοια της αυτογνωσίας.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ. Για το θέατρο συνήθως χρειάζεται ένας χώρος(αίθουσα του θεάτρου), ενώ για το θεατρικό παιχνίδι χρειάζεται κυρίως μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να εκφραστούν, μπορεί κανείς να παίξει όπου θέλει. Το θεατρικό παιχνίδι δεν έχει σκηνοθέτη, το ρόλο αυτό τον παίζει ο εμψυχωτής- συντονιστής. Στο θεατρικό παιχνίδι δεν κάνουμε πρόβες όπως στο θέατρο, ούτε αποστηθίζουμε ρόλους. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το αποτέλεσμα της λειτουργικής φαντασίας της ομάδας. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το κείμενο και σκηνικά το ίδιο το σώμα και το μυαλό μας. Σκηνικά δεν υπάρχουν, ένα απλό πανί ή οποιοδήποτε αντικείμενο, μπορεί να είναι το κοστούμι ή το σκηνικό στο θεατρικό παιχνίδι.Βοηθά τα παιδιά και τους νέους αλλά και μεγαλύτερους ανθρώπους (στην τελευταία βέβαια περίπτωση ονομάζεται ψυχόδραμα). Να συνειδητοποιήσουν τη σύνδεση όλων των επιμέρους καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων του σχολείου, καθώς και τη σύνδεση του σχολείου με το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Να βελτιώσουν την ψυχοκινητική τους έκφραση και να δραστηριοποιηθούν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Να ανακαλύψουν νέες δημιουργικές δυνατότητες και τρόπους επικοινωνίας. Να εξοικειωθούν με την τέχνη του θεάτρου. Να αποκτήσουν θεατρική παιδεία. Να αναπτύξουν διάφορες δεξιότητες όπως η χρήση του σώματος και της φωνής. Να αντιληφθούν θεατρικές έννοιες ή ακόμα και να τις ανακαλύψουν. Να αποκτήσουν θετική στάση απέναντι στο θέατρο. Να αποκτήσουν γνώσεις για την ιστορία του θεάτρου, παίζοντας. Το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι κάτι βαρετό, άρα βοηθά στο να διασκεδάζουν τα παιδιά.Με το θεατρικό παιχνίδι γινόμαστε ικανοί να καταλήξουμε σε κάποιο «δρώμενο» με βάση το παιχνίδι, την έκφραση, την ελεύθερη δημιουργία. Να εκφράσουμε ελεύθερα τα συναισθήματά μας και τα προβλήματα, που μπορεί να μη μπορούμε να τα εκφράσουμε. Να ξεπεράσουμε προβλήματα προσαρμογής και επικοινωνίας.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ.
Το θεατρικό παιχνίδι εξελίσσεται σε 3-4 φάσεις.
Α. Η φάση της απελευθέρωσης: Σε αυτή προσπαθούμε με διάφορα παιχνίδια, κινητικές ασκήσεις, σωματική έκφραση, να καταφέρουμε τα παιδιά αλλά και τους νέους να αισθανθούν και πάλι παιδιά και ελεύθεροι να κάνουν πράγματα που στην καθημερινή τους ζωή θα ήταν αστεία και γελοία αλλά εδώ είναι μέρος του παιχνιδιού. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η εξοικείωση μεταξύ των μελών της ομάδας, η επικοινωνία, έτσι αποδεσμεύονται από τις συστολές και τις επιφυλακτικότητας. Στο σημείο αυτό αρχίζει η δεύτερη φάση.
Β. Η φάση της αναπαραγωγής:Συζητάμε θέματα και ιδέες ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο της ομάδας, προσπαθούμε αυτά τα θέματα και τις ιδέες να τα συγκλίνουμε σε έναν άξονα, ένα θέμα, μια κατεύθυνση. Χωρίζουμε τα παιδιά σε ομάδες για να δουλέψουν το θέμα. Τότε τα μέλη της ομάδας αυτοσχεδιάζουν, παίζουν για τον εαυτό τους. Διαλέγουν τους ρόλους που θέλουν, μπαίνουν σε ομάδες ρόλων αρχίζει η μεταμφίεση στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Θα ψάξουν στα διάφορα αντικείμενα που θα βρουν στο χώρο και θα στήσουν την παράστασή τους. Φυσικά τα αντικείμενα δεν είναι άλλα από μια καρέκλα για παράδειγμα, η ομάδα ονομάζει την καρέκλα, ως σπίτι και αυτό είναι, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Οι θεατές που πάντα είναι τα μέλη των υπόλοιπων ομάδων, το δέχονται σαν δεδομένο και η παράσταση αρχίζει.
Γ. Η φάση της εκτέλεσης.Η φάση αυτή είναι μια καθαρά δημιουργική φάση, δηλαδή, θεατρική. Τα παιδιά με βασικά εργαλεία έκφρασης το σώμα και την κίνηση, τον λόγο και την εικόνα, φτάνουν μόνα τους σε μια σύνθεση παίζουν τα θέματα που έχουν ήδη αυτοσχεδιάσει.
Δ. Η φάση της ανάλυσης. Η ομάδα μετά την παράσταση ακολουθεί συζήτηση. Τα παιδιά συζητάνε τα όσα είδαν ή συζητάνε τα όσα είδαν και όσες απορίες τους δημιουργήθηκαν. Το πιο σημαντικό είναι ότι λένε τη γνώμη τους για τα θέματα που τους απασχόλησαν και αυτοσχεδίασαν πάνω σε αυτά. Αν θέλουν βρίσκουν ένα άλλο τέλος στον αυτοσχεδιασμό τους και ξαναρχίζουν το παιχνίδι. Βέβαια το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι μόνο ψυχαγωγία, αποτελεί το μέσο για την ενεργοποίηση του παιδιού, στην απελευθέρωση της φαντασίας του, στην καλλιέργεια της ψυχής του, την εξοικείωση του με το θέατρο, που είναι τέχνη σύνθετη παιδευτική και βαθύτατα κοινωνική.Υλικά που χρειάζονται για το θεατρικό παιχνίδι:Στην συνέχεια θα περιγράψουμε τα υλικά που είναι απαραίτητα για την επίτευξη του σκοπού μας. Για το θέατρο συνήθως χρειάζεται ένας χώρος ( αίθουσα του θεάτρου), ενώ για το θεατρικό παιχνίδι χρειάζεται κυρίως μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να εκφραστούν, μπορεί κανείς να παίξει όπου θέλει. Το θεατρικό παιχνίδι δεν έχει σκηνοθέτη, το ρόλο αυτό τον παίζει ο εμψυχωτής- συντονιστής. Στο θεατρικό παιχνίδι δεν κάνουμε πρόβες όπως στο θέατρο, ούτε αποστηθίζουμε ρόλους. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το αποτέλεσμα της λειτουργικής φαντασίας της ομάδας. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το κείμενο και σκηνικά το ίδιο το σώμα και το μυαλό μας. Σκηνικά δεν υπάρχουν, ένα απλό πανί ή οποιοδήποτε αντικείμενο, μπορεί να είναι το κοστούμι ή το σκηνικό στο θεατρικό παιχνίδι.
By Anna R.
Δείτε παρακάτω κάποιες πληροφορίες που αφορούν το θεατρικό παιχνίδι και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Είναι το Θέατρο αναγκαίο στην μάθηση των παιδιών…..
Κάθε γεγονός ης ζωής μας, κάθε συναίσθημα, κάθε φαντασία, μπορούμε να το κάνουμε θέατρο. Από την στιγμή λοιπόν που κάποιος με ευχαρίστηση εκφράζεται είτε με την κίνηση είτε με το λόγο, είτε και με τα δυο, η δραστηριότητα αυτή είναι παιχνίδι θεατρικό.
Συχνά στις μέρες μας γίνεται λόγος για το θέατρο στα σχολεία, το θεατρικό παιχνίδι, την θεατρική αγωγή. Μοιάζει σαν να λέμε κυκλοφοριακή αγωγή. Εύλογα θα ρωτούσε κάποιος, δηλαδή τα παιδιά διδάσκονται πως να συναναστρέφονται;Αν το θέατρο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, τότε όταν το μεταφέρουμε σε ένα παιδί σαν γνώση μέσα από το παιχνίδι, τότε του προσφέρουμε τον κόσμο ολόκληρο.Στο θεατρικό παιχνίδι δεν υπάρχει προκαθορισμένο θεατρικό έργο, όπως στο θέατρο. Στο θεατρικό παιχνίδι δίνουμε στα παιδιά ευκαιρίες να εκφραστούν δημιουργικά, να πουν τις ιδέες τους, να εφεύρουν μια ιστορία, να δημιουργήσουν ένα παραμύθι. Να συζητήσουν, ν’ αποφασίσουν, να δώσουν διάφορες λύσεις στην ιστορία τους η οποία έχει την ευελιξία να διαμορφώνεται συνεχώς. Δεν υπάρχουν περιορισμοί και αυτή είναι η σημαντική διαφορά που το διακρίνει σε σύγκριση με το θέατρο. Είναι θα λέγαμε ένα παιχνίδι ύπαρξης και ελεύθερης έκφρασης, γιατί τα παιδιά υποδύονται τους εαυτούς τους, ενώ στο θέατρο οι ηθοποιοί υποδύονται έναν ξένο προς αυτούς ρόλο. Για τα παιδιά το θεατρικό παιχνίδι είναι η ψυχαγωγία τους, για τους ηθοποιούς όμως το θέατρο είναι μια επαγγελματική πράξη. Σκοπός του θεατρικού παιχνιδιού είναι να βοηθήσει τα παιδιά να οργανώσουν δημιουργικά και να εξωτερικεύσουν με πληρότητα τις προσωπικές τους εμπειρίες, ιδέες και συναισθήματα σε ποικίλες εκφραστικές μορφές και να αναπτύξουν προοδευτικά την απαραίτητη ευαισθησία απέναντι στα καλλιτεχνικά δημιουργήματα όπως και σε κάθε εκδήλωση του ωραίου στη φύση και τη ζωή. Είναι η ανάγκη να δωθεί στο παιδί και τον έφηβο η δυνατότητα να πειραματιστεί, να απελευθερώσει το σώμα του, να χαρεί, να παίξει και παράλληλα να αποκομίσει γνώσεις και εμπειρίες. Να εκφράσουν ελεύθερα και αβίαστα τον ψυχικό τους κόσμο και την προσωπική τους γνώμη.Στο θεατρικό παιχνίδι τα παιδιά εκφράζονται με το σώμα, αυτοσχεδιάζουν ελεύθερα, εκμεταλλεύονται το τυχαίο, συνδέουν αυτή τη δραστηριότητά τους με τις εικαστικές τέχνες, με τη μουσική, με τη ρυθμική και το χορό, εκφράζουν ελεύθερα τα καθημερινά προσωπικά τους βιώματα ή επινοούν φανταστικά θέματα. Είναι θα λέγαμε μια σύνθεση των επιμέρους καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων.Το θεατρικό παιχνίδι λειτουργεί σαν μια μικρή κοινωνική ομάδα, μια δημοκρατικά οργανωμένη ομάδα με κανόνες, οι οποίοι όταν τηρούνται απ’ όλους τους παίκτες της, δημιουργεί ένα κλίμα αλληλεγγύης, φιλίας, συντροφικότητας και κοινωνικότητας.Το θεατρικό παιχνίδι προσφέρει στο παιδί την ευκαιρία να εξερευνήσει, να πειραματιστεί, να εκφραστεί αυθόρμητα, ώστε να οδηγηθεί ομαλά στο στόχο του θεατρικού παιχνιδιού που δεν είναι άλλο από την απόκτηση μιας ολόπλευρα αναπτυγμένης προσωπικότητας, με ανεξάρτητη σκέψη και με δημιουργική φαντασία, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου (ομάδα).Με το θεατρικό παιχνίδι το παιδί μπορεί να αποδεσμεύσει τις δημιουργικές του ικανότητες, να απελευθερώσει τη φαντασία του, έτσι οδηγείται στη αβίαστη επικοινωνία και στην καλλιέργεια των ανθρωπίνων σχέσεων. Ιδιαίτερα στο νηπιαγωγείο, όπου τα παιδιά, εξαιτίας του περιορισμένου λεξιλογίου, δεν μπορούν να εκφράσουν με το λόγο τις ψυχικές τους, ευχάριστες ή δυσάρεστες, καταστάσεις. Δίνει στο παιδί δυνατότητες να ικανοποιήσει βιολογικές ανάγκες για κίνηση και δράση. Παίζοντας μέσα στην ομάδα βιώνει με τον καλύτερο τρόπο την παιδική του ηλικία. Αλλά παράλληλα υπακούει με προθυμία στους κανόνες του παιχνιδιού και της ομάδας. Μέσα από το παιχνίδι συνειδητοποιεί την έννοια της δικαιοσύνης, της ισότητας, της συνεργασίας, ανακαλύπτει για πρώτη φορά την έννοια της αυτογνωσίας.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ. Για το θέατρο συνήθως χρειάζεται ένας χώρος(αίθουσα του θεάτρου), ενώ για το θεατρικό παιχνίδι χρειάζεται κυρίως μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να εκφραστούν, μπορεί κανείς να παίξει όπου θέλει. Το θεατρικό παιχνίδι δεν έχει σκηνοθέτη, το ρόλο αυτό τον παίζει ο εμψυχωτής- συντονιστής. Στο θεατρικό παιχνίδι δεν κάνουμε πρόβες όπως στο θέατρο, ούτε αποστηθίζουμε ρόλους. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το αποτέλεσμα της λειτουργικής φαντασίας της ομάδας. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το κείμενο και σκηνικά το ίδιο το σώμα και το μυαλό μας. Σκηνικά δεν υπάρχουν, ένα απλό πανί ή οποιοδήποτε αντικείμενο, μπορεί να είναι το κοστούμι ή το σκηνικό στο θεατρικό παιχνίδι.Βοηθά τα παιδιά και τους νέους αλλά και μεγαλύτερους ανθρώπους (στην τελευταία βέβαια περίπτωση ονομάζεται ψυχόδραμα). Να συνειδητοποιήσουν τη σύνδεση όλων των επιμέρους καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων του σχολείου, καθώς και τη σύνδεση του σχολείου με το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Να βελτιώσουν την ψυχοκινητική τους έκφραση και να δραστηριοποιηθούν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Να ανακαλύψουν νέες δημιουργικές δυνατότητες και τρόπους επικοινωνίας. Να εξοικειωθούν με την τέχνη του θεάτρου. Να αποκτήσουν θεατρική παιδεία. Να αναπτύξουν διάφορες δεξιότητες όπως η χρήση του σώματος και της φωνής. Να αντιληφθούν θεατρικές έννοιες ή ακόμα και να τις ανακαλύψουν. Να αποκτήσουν θετική στάση απέναντι στο θέατρο. Να αποκτήσουν γνώσεις για την ιστορία του θεάτρου, παίζοντας. Το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι κάτι βαρετό, άρα βοηθά στο να διασκεδάζουν τα παιδιά.Με το θεατρικό παιχνίδι γινόμαστε ικανοί να καταλήξουμε σε κάποιο «δρώμενο» με βάση το παιχνίδι, την έκφραση, την ελεύθερη δημιουργία. Να εκφράσουμε ελεύθερα τα συναισθήματά μας και τα προβλήματα, που μπορεί να μη μπορούμε να τα εκφράσουμε. Να ξεπεράσουμε προβλήματα προσαρμογής και επικοινωνίας.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ.
Το θεατρικό παιχνίδι εξελίσσεται σε 3-4 φάσεις.
Α. Η φάση της απελευθέρωσης: Σε αυτή προσπαθούμε με διάφορα παιχνίδια, κινητικές ασκήσεις, σωματική έκφραση, να καταφέρουμε τα παιδιά αλλά και τους νέους να αισθανθούν και πάλι παιδιά και ελεύθεροι να κάνουν πράγματα που στην καθημερινή τους ζωή θα ήταν αστεία και γελοία αλλά εδώ είναι μέρος του παιχνιδιού. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η εξοικείωση μεταξύ των μελών της ομάδας, η επικοινωνία, έτσι αποδεσμεύονται από τις συστολές και τις επιφυλακτικότητας. Στο σημείο αυτό αρχίζει η δεύτερη φάση.
Β. Η φάση της αναπαραγωγής:Συζητάμε θέματα και ιδέες ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο της ομάδας, προσπαθούμε αυτά τα θέματα και τις ιδέες να τα συγκλίνουμε σε έναν άξονα, ένα θέμα, μια κατεύθυνση. Χωρίζουμε τα παιδιά σε ομάδες για να δουλέψουν το θέμα. Τότε τα μέλη της ομάδας αυτοσχεδιάζουν, παίζουν για τον εαυτό τους. Διαλέγουν τους ρόλους που θέλουν, μπαίνουν σε ομάδες ρόλων αρχίζει η μεταμφίεση στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Θα ψάξουν στα διάφορα αντικείμενα που θα βρουν στο χώρο και θα στήσουν την παράστασή τους. Φυσικά τα αντικείμενα δεν είναι άλλα από μια καρέκλα για παράδειγμα, η ομάδα ονομάζει την καρέκλα, ως σπίτι και αυτό είναι, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Οι θεατές που πάντα είναι τα μέλη των υπόλοιπων ομάδων, το δέχονται σαν δεδομένο και η παράσταση αρχίζει.
Γ. Η φάση της εκτέλεσης.Η φάση αυτή είναι μια καθαρά δημιουργική φάση, δηλαδή, θεατρική. Τα παιδιά με βασικά εργαλεία έκφρασης το σώμα και την κίνηση, τον λόγο και την εικόνα, φτάνουν μόνα τους σε μια σύνθεση παίζουν τα θέματα που έχουν ήδη αυτοσχεδιάσει.
Δ. Η φάση της ανάλυσης. Η ομάδα μετά την παράσταση ακολουθεί συζήτηση. Τα παιδιά συζητάνε τα όσα είδαν ή συζητάνε τα όσα είδαν και όσες απορίες τους δημιουργήθηκαν. Το πιο σημαντικό είναι ότι λένε τη γνώμη τους για τα θέματα που τους απασχόλησαν και αυτοσχεδίασαν πάνω σε αυτά. Αν θέλουν βρίσκουν ένα άλλο τέλος στον αυτοσχεδιασμό τους και ξαναρχίζουν το παιχνίδι. Βέβαια το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι μόνο ψυχαγωγία, αποτελεί το μέσο για την ενεργοποίηση του παιδιού, στην απελευθέρωση της φαντασίας του, στην καλλιέργεια της ψυχής του, την εξοικείωση του με το θέατρο, που είναι τέχνη σύνθετη παιδευτική και βαθύτατα κοινωνική.Υλικά που χρειάζονται για το θεατρικό παιχνίδι:Στην συνέχεια θα περιγράψουμε τα υλικά που είναι απαραίτητα για την επίτευξη του σκοπού μας. Για το θέατρο συνήθως χρειάζεται ένας χώρος ( αίθουσα του θεάτρου), ενώ για το θεατρικό παιχνίδι χρειάζεται κυρίως μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να εκφραστούν, μπορεί κανείς να παίξει όπου θέλει. Το θεατρικό παιχνίδι δεν έχει σκηνοθέτη, το ρόλο αυτό τον παίζει ο εμψυχωτής- συντονιστής. Στο θεατρικό παιχνίδι δεν κάνουμε πρόβες όπως στο θέατρο, ούτε αποστηθίζουμε ρόλους. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το αποτέλεσμα της λειτουργικής φαντασίας της ομάδας. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το κείμενο και σκηνικά το ίδιο το σώμα και το μυαλό μας. Σκηνικά δεν υπάρχουν, ένα απλό πανί ή οποιοδήποτε αντικείμενο, μπορεί να είναι το κοστούμι ή το σκηνικό στο θεατρικό παιχνίδι.
By Anna R.
Τρίτη 3 Αυγούστου 2010
«Η Παναγία Σουμελά βρίσκει την ψυχή της»
«Η Παναγία Σουμελά βρίσκει την ψυχή της»
Επειτα από 88 ολόκληρα χρόνια θα ηχήσουν και πάλι, εφέτος τον Δεκαπενταύγουστο, οι καμπάνες και τα σήμαντρα της πιο τραγουδισμένης, της πιο «πονεμένης» Μάνας του Ελληνισμού, της «εξόριστης» Παναγίας του όρους Μελά του Πόντου, της γνωστής ως Παναγίας Σουμελά. Χιλιάδες ποντιακής καταγωγής Ελληνες από τα πέρατα της Γης αναμένεται να συρρεύσουν στην Παναγία η οποία στα χρόνια της προσφυγιάς έγινε σύμβολο αναμνήσεων, ελπίδας και παρηγοριάς. Εξέχουσα μορφή, ανάμεσά τους, ο Ιμβριος την καταγωγή κ.κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος θα είναι ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης στα 1.600 χρόνια λειτουργίας του Μοναστηριού που θα τελέσει την πανηγυρική λειτουργία την ημέρα της εορτής της Παναγίας.
«Τα μνημεία που δεν έχουν μέσα τους ζωή και πίστη πάντα με θλίβουν. Αυτή η θρησκευτική λειτουργία θα δώσει στη Μονή τη χαμένη της ψυχή. Εμείς οι Τούρκοι και εσείς οι Ελληνες έχουμε ανάγκη από τέτοιες θαρραλέες αποφάσεις και χαίρομαι που μέρα με τη μέρα γίνονται τέτοια βήματα» δηλώνει στο «Βήμα της Κυριακής» ο δημοσιογράφος της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ» κ. Ερτουγρούλ Οζκιόκ (Εrtugrul Οzkok). Με τα ρεπορτάζ και την αρθρογραφία του ο κ. Οζκιόκ έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να καμφθούν οι εσωτερικές αντιδράσεις και να δοθεί επισήμως από το τουρκικό κράτος η άδεια για την τέλεση της λειτουργίας. «Εμαθα ότι θα ανοίξει για προσκύνημα η Παναγία Σουμελά κατά τη διάρκεια μιας κουβέντας που είχα με τη διοίκηση του αθλητικού ομίλου της Τραπεζούντας “Τrabzonspor”.Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα ότι κάποια πράγματα αλλάζουν στην Τουρκία.Οι Τραπεζούντιοι υποστήριζαν με όλη την καρδιά τους το άνοιγμα του μοναστηριού» τονίζει και προσθέτει την εμπειρία του από την επίσκεψή του εκεί. «Πρόκειται για μια πόλη που έζησε στο παρελθόν τη λύπη ορισμένων τραγικών γεγονότων.Οι δύο μέρες που πέρασα στην Τραπεζούνταέδειξαν ότι πολλοί κάτοικοί της με ειλικρίνεια προσπαθούν να μαλακώσουν αυτήν την εικόνα.Το Μοναστήρι είναι ένα σημαντικό μνημείο του ορθόδοξου κόσμου.Ταυτόχρονα αποτελεί ένα ιδιαίτερης αισθητικής αρχιτεκτονικό οικοδόμημα που έχει τοποθετηθεί μέσα στα βουνά. Αυτό το μνημείο μάς δείχνει τις προσπάθειες που έκαναν οι άνθρωποι για να τιμήσουν την πίστη τους...Ως αποτέλεσμα πολέμων, αλλαγών και τραγωδιών, πολλά έργα κάθε λαού έμειναν εκτός των δικών τους συνόρων. Είναι πλέον κοινό προϊόν της ανθρωπότητας. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά.Ως πολίτης της Τουρκικής Δημοκρατίας είμαι υπερήφανος για τα έργα του ελληνικού πολιτισμού που υπάρχουν στα εδάφη μας.Επιθυμώ και στις άλλες χώρες να αισθάνονται το ίδιο για τα τουρκικά και τα ισλαμικά έργα διότι αυτά τα μνημεία από τη μία γίνονται πολιτισμικός πλούτος για τις χώρες μας και από την άλλη κουβαλούν τη φιλία μεταξύ των λαών μας» συνεχίζει ο κ. Οζκιόκ. Και καταλήγει: «Συγχαίρω για αυτήν την ιστορική απόφασή τους την τουρκική κυβέρνηση και τον λαό της Τραπεζούντας.Πιστεύω με όλη μου την καρδιά ότι αυτή είναι η στάση που ταιριάζει σε μας τους Τούρκους.Οταν θα πάω στην Τραπεζούντα η πρώτη μου δουλειά είναι να επισκεφθώ τη Μονή,να ανάψω ένα κερί και να προσευχηθώ».
«Με αίτησή του ο Πατριάρχης αιτείται άδεια τέλεσης λειτουργίας στις 15 Αυγούστου 2010, στην οποία θα συμμετέχουν επισκέπτες που θα έλθουν από το εξωτερικό. Από πλευράς του υπουργείου μας κρίνεται σκόπιμη η παραχώρηση άδειας τέλεσης θρησκευτικής λειτουργίας (...) σε ώρα και διάρκεια που θα οριστεί από τη Νομαρχία Τραπεζούντας, στον εξωτερικό αύλειο χώρο υπό την προϋπόθεση ότι η λειτουργία δεν θα παρεμποδίζει την επίσκεψη άλλων επισκεπτών στη Μονή» σημειώνει ο υπουργός Τουρισμού της Τουρκίας κ. Ερτ. Γκιουνάι στο έγγραφο που απέστειλε την περασμένη Τρίτη 8 Ιουνίου και επιτρέπει την τέλεση της θείας λειτουργίας.
Το έγγραφο όμως με ημερομηνία 3 Μαΐου 2010 ίσως και να μην είχε ακόμη παραληφθεί από τις αρμόδιες αρχές, αν ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν συναντούσε τον κ. Γκιουνάι τυχαία, σε μια συναυλία. Το πιο πιθανό είναι να έπεφτε «θύμα» της... γραφειοκρατίας, που ευνοούν όλοι όσοι δεν βλέπουν με καλό μάτι τέτοιου είδους ανοίγματα.
Ο κ.κ. Βαρθολομαίος γνωρίζει το πρόβλημα όπως επίσης και ότι τέτοιες τάσεις υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αλλωστε μόλις πέρυσι έλληνες επισκέπτες δημιούργησαν σοβαρά ζητήματα στην προσπάθειά τους να τελέσουν δέηση στο Μοναστήρι χωρίς άδεια.
«Η Παναγία Σουμελά είναι η “Μέκκα” του Ελληνισμού.Βρισκόμουν πέρυσι εκεί και δεν μας επιτράπηκε να τελέσουμε τη δέηση.Η εφετινή απόφαση που ελήφθη είναι ιστορική.Θα προστατεύσουμε την προσπάθεια που γίνεται» διατείνεται ο βουλευτής της ΝΔ κ. Σ.Αναστασιάδης. Και ο συνάδελφός του τού ΠαΣοΚ κ. Αλ.Αθανασιάδης επισημαίνει: «Για όλους τους Πόντιους σε όλη την υφήλιο θα είναι μια ιστορική στιγμή.Πέρασαν 88 χρόνια από τον ξεριζωμό των παππούδων μας. Και τώρα θα ξαναγυρίσουμε για να υμνήσουμε την Παναγία μας που μας κράτησε όρθιους σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Θα προστατεύσουμε πάση θυσία την προσπάθεια που κάνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης».
18 αιώνες Ιστορίας
Ο δημοσιογράφος της «Χουριέτ» κ. Οζκόκ (αριστερά) δηλώνει στο “Βήμα της Κυριακής” ότι με την πρώτη ευκαιρία θα επισκεφτεί την ιστορική Μονή στο επιβλητικό όρος Μελά (κάτω) και θα προσευχηθεί. 4ος αιώνας: Οι μοναχοί Βαρνάβας και Σωφρόνιος ανακαλύπτουν στο όρος Μελά την εικόνα της Παναγίας,την οποία σύμφωνα με την παράδοση φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς,και ιδρύουν τη μονή.
7ος αιώνας: Ο όσιος Χριστοφόρος επανιδρύει το μοναστήρι,το οποίο είχε καταστραφεί.
14ος αιώνας: Ο Αλέξιος Γ΄ Κομνηνός χτίζει πύργους,κελιά,ανακαινίζει τα κτίσματα και εγκαθιστά 40 μόνιμους φρουρούς για την προστασία της Μονής.
Αρχές 15ου αιώνα: Ο Μανουήλ Γ΄ Κομνηνός προσφέρει στη Μονή σταυρό με τίμιο ξύλο.
Μέσα 15ου ως 19ο αιώνα: Οι σουλτάνοι εκδίδουν φιρμάνια και επικυρώνουν τα προνόμια που παραχώρησαν οι βυζαντινοί αυτοκράτορες στη Μονή.
1868: Στη βιβλιοθήκη της Μονής ο ερευνητής Σάββας Ιωαννίδης βρίσκει το πρώτο ελληνικό χειρόγραφο για τον Διγενή Ακρίτα.
1922: Η Μονή καταστρέφεται από τους Νεότουρκους.
1923: Λίγο προτού εγκαταλείψουν το μοναστήρι οι μοναχοί κρύβουν την εικόνα της Παναγίας,τον σταυρό του αυτοκράτορα Μουνουήλ Γ΄ και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστόφορου σε κρύπτη.
1930: Ο τούρκος πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού επισκέπτεται την Αθήνα και συναντά εκπροσώπους Ποντίων.Οι τελευταίοι δύο εν ζωή μοναχοί αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τα κειμήλια στην Ελλάδα.
1931: Η εικόνα της Παναγίας τοποθετείται στο Βυζαντινό Μουσείο και ο Λεωνίδας Ιασωνίδης,υπουργός της κυβέρνησης Βενιζέλου,δηλώνει: «Εν Ελλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι,αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος.Με την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος».
1951: Ο Φίλων Κτενίδης προχωρεί στη θεμελίωση του Ναού της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο του Νομού Ημαθίας.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Είναι το εθνικό μας προσκύνημα
Στο γραφείο μου έχω δύο φωτογραφίες: η μία δείχνει το ορφανοτροφείο της Πριγκίπου όπου μεγάλωσε ο πατέρας μου,ο οποίος γεννήθηκε σε ένα χωριό έξω από την Προύσα και το 1922 ήρθε στην Ελλάδα.Πριν από λίγο καιρό ένας φίλος μου επισκέφθηκε την Πρίγκιπο και του ζήτησα να μου φέρει λίγο χώμα από την αυλή και τον εσωτερικό χώρο του ορφανοτροφείου.Μου έφερε δύο βαζάκια· το ένα το έδωσα στον αδελφό μου και το άλλο κράτησα εγώ,γιατί θέλω να έχω λίγο από το χώμα όπου περπάτησε ο πατέρας μου.Η δεύτερη φωτογραφία δείχνει την Παναγία Σουμελά,γιατί η μητέρα μου ήταν Πόντια,από το Ναβοροσίσκ της Ρωσίας.Το 1922 ήρθε στην Ελλάδα.Η Παναγία Σουμελά είναι το προσκύνημα των Ποντίων αλλά και όλων των Ελλήνων.Ιδρύθηκε το 386 και εκεί συντελέστηκαν ιστορικά γεγονότα κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας αλλά και αργότερα.Το καθολικό της Μονής είναι λαξευμένο στον βράχο.Τα δεκάδες κελιά ήταν τα κρυφά σχολεία του Πόντου.Η Παναγία Σουμελά είναι το εθνικό μας προσκύνημα.Συγκινήθηκα στο άκουσμα της είδησης,θα μπορούσα να πω σε βαθμό συνταρακτικό.
Επειτα από 88 ολόκληρα χρόνια θα ηχήσουν και πάλι, εφέτος τον Δεκαπενταύγουστο, οι καμπάνες και τα σήμαντρα της πιο τραγουδισμένης, της πιο «πονεμένης» Μάνας του Ελληνισμού, της «εξόριστης» Παναγίας του όρους Μελά του Πόντου, της γνωστής ως Παναγίας Σουμελά. Χιλιάδες ποντιακής καταγωγής Ελληνες από τα πέρατα της Γης αναμένεται να συρρεύσουν στην Παναγία η οποία στα χρόνια της προσφυγιάς έγινε σύμβολο αναμνήσεων, ελπίδας και παρηγοριάς. Εξέχουσα μορφή, ανάμεσά τους, ο Ιμβριος την καταγωγή κ.κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος θα είναι ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης στα 1.600 χρόνια λειτουργίας του Μοναστηριού που θα τελέσει την πανηγυρική λειτουργία την ημέρα της εορτής της Παναγίας.
«Τα μνημεία που δεν έχουν μέσα τους ζωή και πίστη πάντα με θλίβουν. Αυτή η θρησκευτική λειτουργία θα δώσει στη Μονή τη χαμένη της ψυχή. Εμείς οι Τούρκοι και εσείς οι Ελληνες έχουμε ανάγκη από τέτοιες θαρραλέες αποφάσεις και χαίρομαι που μέρα με τη μέρα γίνονται τέτοια βήματα» δηλώνει στο «Βήμα της Κυριακής» ο δημοσιογράφος της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ» κ. Ερτουγρούλ Οζκιόκ (Εrtugrul Οzkok). Με τα ρεπορτάζ και την αρθρογραφία του ο κ. Οζκιόκ έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να καμφθούν οι εσωτερικές αντιδράσεις και να δοθεί επισήμως από το τουρκικό κράτος η άδεια για την τέλεση της λειτουργίας. «Εμαθα ότι θα ανοίξει για προσκύνημα η Παναγία Σουμελά κατά τη διάρκεια μιας κουβέντας που είχα με τη διοίκηση του αθλητικού ομίλου της Τραπεζούντας “Τrabzonspor”.Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα ότι κάποια πράγματα αλλάζουν στην Τουρκία.Οι Τραπεζούντιοι υποστήριζαν με όλη την καρδιά τους το άνοιγμα του μοναστηριού» τονίζει και προσθέτει την εμπειρία του από την επίσκεψή του εκεί. «Πρόκειται για μια πόλη που έζησε στο παρελθόν τη λύπη ορισμένων τραγικών γεγονότων.Οι δύο μέρες που πέρασα στην Τραπεζούνταέδειξαν ότι πολλοί κάτοικοί της με ειλικρίνεια προσπαθούν να μαλακώσουν αυτήν την εικόνα.Το Μοναστήρι είναι ένα σημαντικό μνημείο του ορθόδοξου κόσμου.Ταυτόχρονα αποτελεί ένα ιδιαίτερης αισθητικής αρχιτεκτονικό οικοδόμημα που έχει τοποθετηθεί μέσα στα βουνά. Αυτό το μνημείο μάς δείχνει τις προσπάθειες που έκαναν οι άνθρωποι για να τιμήσουν την πίστη τους...Ως αποτέλεσμα πολέμων, αλλαγών και τραγωδιών, πολλά έργα κάθε λαού έμειναν εκτός των δικών τους συνόρων. Είναι πλέον κοινό προϊόν της ανθρωπότητας. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά.Ως πολίτης της Τουρκικής Δημοκρατίας είμαι υπερήφανος για τα έργα του ελληνικού πολιτισμού που υπάρχουν στα εδάφη μας.Επιθυμώ και στις άλλες χώρες να αισθάνονται το ίδιο για τα τουρκικά και τα ισλαμικά έργα διότι αυτά τα μνημεία από τη μία γίνονται πολιτισμικός πλούτος για τις χώρες μας και από την άλλη κουβαλούν τη φιλία μεταξύ των λαών μας» συνεχίζει ο κ. Οζκιόκ. Και καταλήγει: «Συγχαίρω για αυτήν την ιστορική απόφασή τους την τουρκική κυβέρνηση και τον λαό της Τραπεζούντας.Πιστεύω με όλη μου την καρδιά ότι αυτή είναι η στάση που ταιριάζει σε μας τους Τούρκους.Οταν θα πάω στην Τραπεζούντα η πρώτη μου δουλειά είναι να επισκεφθώ τη Μονή,να ανάψω ένα κερί και να προσευχηθώ».
«Με αίτησή του ο Πατριάρχης αιτείται άδεια τέλεσης λειτουργίας στις 15 Αυγούστου 2010, στην οποία θα συμμετέχουν επισκέπτες που θα έλθουν από το εξωτερικό. Από πλευράς του υπουργείου μας κρίνεται σκόπιμη η παραχώρηση άδειας τέλεσης θρησκευτικής λειτουργίας (...) σε ώρα και διάρκεια που θα οριστεί από τη Νομαρχία Τραπεζούντας, στον εξωτερικό αύλειο χώρο υπό την προϋπόθεση ότι η λειτουργία δεν θα παρεμποδίζει την επίσκεψη άλλων επισκεπτών στη Μονή» σημειώνει ο υπουργός Τουρισμού της Τουρκίας κ. Ερτ. Γκιουνάι στο έγγραφο που απέστειλε την περασμένη Τρίτη 8 Ιουνίου και επιτρέπει την τέλεση της θείας λειτουργίας.
Το έγγραφο όμως με ημερομηνία 3 Μαΐου 2010 ίσως και να μην είχε ακόμη παραληφθεί από τις αρμόδιες αρχές, αν ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν συναντούσε τον κ. Γκιουνάι τυχαία, σε μια συναυλία. Το πιο πιθανό είναι να έπεφτε «θύμα» της... γραφειοκρατίας, που ευνοούν όλοι όσοι δεν βλέπουν με καλό μάτι τέτοιου είδους ανοίγματα.
Ο κ.κ. Βαρθολομαίος γνωρίζει το πρόβλημα όπως επίσης και ότι τέτοιες τάσεις υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αλλωστε μόλις πέρυσι έλληνες επισκέπτες δημιούργησαν σοβαρά ζητήματα στην προσπάθειά τους να τελέσουν δέηση στο Μοναστήρι χωρίς άδεια.
«Η Παναγία Σουμελά είναι η “Μέκκα” του Ελληνισμού.Βρισκόμουν πέρυσι εκεί και δεν μας επιτράπηκε να τελέσουμε τη δέηση.Η εφετινή απόφαση που ελήφθη είναι ιστορική.Θα προστατεύσουμε την προσπάθεια που γίνεται» διατείνεται ο βουλευτής της ΝΔ κ. Σ.Αναστασιάδης. Και ο συνάδελφός του τού ΠαΣοΚ κ. Αλ.Αθανασιάδης επισημαίνει: «Για όλους τους Πόντιους σε όλη την υφήλιο θα είναι μια ιστορική στιγμή.Πέρασαν 88 χρόνια από τον ξεριζωμό των παππούδων μας. Και τώρα θα ξαναγυρίσουμε για να υμνήσουμε την Παναγία μας που μας κράτησε όρθιους σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Θα προστατεύσουμε πάση θυσία την προσπάθεια που κάνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης».
18 αιώνες Ιστορίας
Ο δημοσιογράφος της «Χουριέτ» κ. Οζκόκ (αριστερά) δηλώνει στο “Βήμα της Κυριακής” ότι με την πρώτη ευκαιρία θα επισκεφτεί την ιστορική Μονή στο επιβλητικό όρος Μελά (κάτω) και θα προσευχηθεί. 4ος αιώνας: Οι μοναχοί Βαρνάβας και Σωφρόνιος ανακαλύπτουν στο όρος Μελά την εικόνα της Παναγίας,την οποία σύμφωνα με την παράδοση φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς,και ιδρύουν τη μονή.
7ος αιώνας: Ο όσιος Χριστοφόρος επανιδρύει το μοναστήρι,το οποίο είχε καταστραφεί.
14ος αιώνας: Ο Αλέξιος Γ΄ Κομνηνός χτίζει πύργους,κελιά,ανακαινίζει τα κτίσματα και εγκαθιστά 40 μόνιμους φρουρούς για την προστασία της Μονής.
Αρχές 15ου αιώνα: Ο Μανουήλ Γ΄ Κομνηνός προσφέρει στη Μονή σταυρό με τίμιο ξύλο.
Μέσα 15ου ως 19ο αιώνα: Οι σουλτάνοι εκδίδουν φιρμάνια και επικυρώνουν τα προνόμια που παραχώρησαν οι βυζαντινοί αυτοκράτορες στη Μονή.
1868: Στη βιβλιοθήκη της Μονής ο ερευνητής Σάββας Ιωαννίδης βρίσκει το πρώτο ελληνικό χειρόγραφο για τον Διγενή Ακρίτα.
1922: Η Μονή καταστρέφεται από τους Νεότουρκους.
1923: Λίγο προτού εγκαταλείψουν το μοναστήρι οι μοναχοί κρύβουν την εικόνα της Παναγίας,τον σταυρό του αυτοκράτορα Μουνουήλ Γ΄ και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστόφορου σε κρύπτη.
1930: Ο τούρκος πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού επισκέπτεται την Αθήνα και συναντά εκπροσώπους Ποντίων.Οι τελευταίοι δύο εν ζωή μοναχοί αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τα κειμήλια στην Ελλάδα.
1931: Η εικόνα της Παναγίας τοποθετείται στο Βυζαντινό Μουσείο και ο Λεωνίδας Ιασωνίδης,υπουργός της κυβέρνησης Βενιζέλου,δηλώνει: «Εν Ελλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι,αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος.Με την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος».
1951: Ο Φίλων Κτενίδης προχωρεί στη θεμελίωση του Ναού της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο του Νομού Ημαθίας.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Είναι το εθνικό μας προσκύνημα
Στο γραφείο μου έχω δύο φωτογραφίες: η μία δείχνει το ορφανοτροφείο της Πριγκίπου όπου μεγάλωσε ο πατέρας μου,ο οποίος γεννήθηκε σε ένα χωριό έξω από την Προύσα και το 1922 ήρθε στην Ελλάδα.Πριν από λίγο καιρό ένας φίλος μου επισκέφθηκε την Πρίγκιπο και του ζήτησα να μου φέρει λίγο χώμα από την αυλή και τον εσωτερικό χώρο του ορφανοτροφείου.Μου έφερε δύο βαζάκια· το ένα το έδωσα στον αδελφό μου και το άλλο κράτησα εγώ,γιατί θέλω να έχω λίγο από το χώμα όπου περπάτησε ο πατέρας μου.Η δεύτερη φωτογραφία δείχνει την Παναγία Σουμελά,γιατί η μητέρα μου ήταν Πόντια,από το Ναβοροσίσκ της Ρωσίας.Το 1922 ήρθε στην Ελλάδα.Η Παναγία Σουμελά είναι το προσκύνημα των Ποντίων αλλά και όλων των Ελλήνων.Ιδρύθηκε το 386 και εκεί συντελέστηκαν ιστορικά γεγονότα κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας αλλά και αργότερα.Το καθολικό της Μονής είναι λαξευμένο στον βράχο.Τα δεκάδες κελιά ήταν τα κρυφά σχολεία του Πόντου.Η Παναγία Σουμελά είναι το εθνικό μας προσκύνημα.Συγκινήθηκα στο άκουσμα της είδησης,θα μπορούσα να πω σε βαθμό συνταρακτικό.
Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά
Θεία Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα
Θα πρόκειται για την πρώτη λειτουργία μετά την ανταλλαγή πληθυσμών και θα λάβει χώρα τον Δεκαπενταύγουστο.
Άδεια για την τέλεση θείας λειτουργίας στην Παναγία Σουμελά, στην επαρχία της Τραπεζούντας, επέδωσαν οι τουρκικές αρχές στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ο Τούρκος υπουργός Πολιτισμού κ. Ερτουγρούλ Γκιουνάϊ είχε ενημερώσει σχετικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο ήδη από το βράδυ της Δευτέρας, στα εγκαίνια του φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης στην Αγία Ειρήνη.
Το σχετικό έγγραφο που κοινοποιήθηκε στο Φανάρι προβλέπει ότι θα μπορεί κάθε χρόνο την ημέρα τη εορτής της Παναγίας, τον Δεκαπενταύγουστο, να τελείται θεία λειτουργία στην ιστορική Μονή.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος που έχει ήδη εγκαινιάσει την παράδοση επαναλειτουργιών ιστορικών ναών της Καππαδοκίας, ζήτησε από το υπουργείο Πολιτισμού δυνατότητα να τελεσθεί λειτουργία στη Μονή Σουμελά, που δεν έχει λειτουργήσει ως χριστιανικός ναός, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας το 1923.
Έκτοτε η Μονή λειτουργεί ως μουσείο.
Ο δήμαρχος της Μάτσκα του Πόντου, στην περιοχή του οποίου βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι, επισκέφθηκε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο γα να τον προσκαλέσει επισήμως στην πόλη του.
Θα πρόκειται για την πρώτη λειτουργία μετά την ανταλλαγή πληθυσμών και θα λάβει χώρα τον Δεκαπενταύγουστο.
Άδεια για την τέλεση θείας λειτουργίας στην Παναγία Σουμελά, στην επαρχία της Τραπεζούντας, επέδωσαν οι τουρκικές αρχές στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ο Τούρκος υπουργός Πολιτισμού κ. Ερτουγρούλ Γκιουνάϊ είχε ενημερώσει σχετικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο ήδη από το βράδυ της Δευτέρας, στα εγκαίνια του φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης στην Αγία Ειρήνη.
Το σχετικό έγγραφο που κοινοποιήθηκε στο Φανάρι προβλέπει ότι θα μπορεί κάθε χρόνο την ημέρα τη εορτής της Παναγίας, τον Δεκαπενταύγουστο, να τελείται θεία λειτουργία στην ιστορική Μονή.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος που έχει ήδη εγκαινιάσει την παράδοση επαναλειτουργιών ιστορικών ναών της Καππαδοκίας, ζήτησε από το υπουργείο Πολιτισμού δυνατότητα να τελεσθεί λειτουργία στη Μονή Σουμελά, που δεν έχει λειτουργήσει ως χριστιανικός ναός, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας το 1923.
Έκτοτε η Μονή λειτουργεί ως μουσείο.
Ο δήμαρχος της Μάτσκα του Πόντου, στην περιοχή του οποίου βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι, επισκέφθηκε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο γα να τον προσκαλέσει επισήμως στην πόλη του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)